Οπτικές ίνες εδώ, εκεί και παραπέρα

Τι γίνεται αλήθεια με αυτές τις οπτικές ίνες;
Θυμάστε τη στρατηγική για τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες και τις νέες τεχνολογίες 2008-2013 που είχαν παρουσιάσει το 2008 οι τότε υπουργοί Αλογοσκούφης και Χατζηδάκης και για ένα έργο 2,1 δισ. ευρώ για οπτικές ίνες στην Ελλάδα;

Γεμίσαμε λοιπόν οπτικές ίνες. Σε όλους τους δρόμους, στην πλατεία, στη Σιουσνίτσα, στη Στράτσιανη,ίσως και σε άλλα χωριά. Λίγο ακόμη και θα στείλουν οπτικές ίνες και στη Δρακόλιμνη του Σμόλικα.

Πάντως στα χωριά τα γεροντάκια μπορεί να μην έχουν φως στο δρόμο έξω από το σπίτι τους, μπορεί να μη βλέπουν τηλεόραση, μπορεί να μην έχουν συχνή συγκοινωνία, ούτε βοήθεια στο σπίτι, θα έχουν όμως σε λίγο γρήγορο internet. Κάτι είναι κι αυτό!!

Έχω και μια άλλη απορία. Εκείνα τα παρωχημένης τεχνολογίας «κουτιά» (είναι του 2004 νομίζω) που μπήκαν τον περασμένο Οκτώβριο στα Σχολεία και σε διάφορες Υπηρεσίες και βουίζουν νυχθημερόν πάνω απ’ τα κεφάλια μας, χωρίς να προσφέρουν τίποτα, τι ρόλο παίζουν;
Μπορεί να μας πει κανείς;

Κλοπές στα μνημεία του πολιτισμού μας

H επάνω φωτογραφία της εξώπορτας της Μονής Ζέρμας είναι του 2007.
Η κάτω λήφθηκε στις 19-1-2010 μετά την κλοπή Ζέρμας (φωτογρ. αρχείο ΚΠΕ Κόνιτσας)

Μονή Ζέρμας-Το χρονικό της ντροπής

Στο πολύ αξιόλογο περιοδικό «Τα Καντσιώτικα», διαβάσαμε το άρθρο του Βασίλη Παπαγεωργίου για τη λεηλασία της Μονής Ζέρμας. Ένα απόσπασμα του άρθρου παραθέτω εδώ:
«Καλοκαίρι του 2009. Η είδηση ότι έκλεψαν την κεντρική πύλη της Μονής Ζέρμας συγκλονίζει τα Μαστοροχώρια, την επαρχία Κόνιτσας και όλη την Ήπειρο. Σήκωσαν και πήραν ολόκληρο το λιθανάγλυφο τόξο της, που οι πέτρες του πρέπει να ζύγιζαν πάνω από ένα τόνο. Ένα τόξο με σπάνιας ομορφιάς και τέχνης λιθανάγλυφα, έργο σπουδαίων μαστόρων πελεκάνων από τη Βούρμπιανη… Είναι αδιανόητο να εγκαταλείπεται και να καταρρέει ένα μνημείο μεγάλης πολιτισμικής αξίας, να θρυμματίζονται και να αφαιρούνται μοναδικής αισθητικής λιθανάγλυφα κοσμήματα της λαϊκής μας τέχνης και οι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης να αγνοούν και να στέκουν αδιάφοροι σε βαθμό πρωτοφανή»…

Μετά την κλοπή στη Μονή Παναγίας Καβασίλων το καλοκαίρι του 2006, τις συνεχείς κλοπές στα Ζαγοροχώρια, την κλοπή στην Παναγία της Ζέρμας και την πολύ πρόσφατη στην κεντρική εκκλησία του Διστράτου, τι να πει κανείς για την αδράνεια της πολιτείας, της τοπικής αυτοδιοίκησης, της εκκλησίας, της Εφορείας Βυζαντινών και Νεοτέρων Μνημείων; Δε θα μείνει εικόνα, κειμήλιο και πέτρα επί πέτρας.
Εμείς οι πολίτες πρέπει τελικά να ξεσηκωθούμε, να πιέσουμε για να θωρακιστούν τα μνημεία του πολιτισμού μας.

Οι πρώτες 15 μέρες του 2010

Με αφορμή που το ΠΑΣΟΚ κάνει απολογισμό των 100 ημερών του στην εξουσία, ας κάνω κι εγώ ένα μικρό απολογισμό των πρώτων 15 ημερών του νέου χρόνου.

Πρώτο 15νθήμερο της νέας χρονιάς και μας εγγυάται πως τουλάχιστον δεν θα πλήξουμε: οι καμπάνες από την Ε.Ε. και η κυβέρνηση που πασχίζει να φτιάξει ένα προφίλ αξιοπιστίας. Η οικονομική κρίση, οι παλινωδίες των φορολογικών μέτρων και το πρόγραμμα σταθερότητας. Το τρομοκρατικό χτύπημα στη Βουλή των Ελλήνων. Ο Καποδίστριας 2 που έγινε Καλλικράτης. Οι Νομαρχίες που καταργούνται και οι Περιφέρειες με αιρετούς περιφερειάρχες. Ο ΧΥΤΑ στα Γιάννενα που κατάντησε σαν το φούρνο του χότζα (ξέρετε αυτός με τις ρόδες που τον έστρεφε ο χότζας προς διάφορες κατευθύνσεις). Ο φοβερός σφαγέας των δέντρων των Ιωαννίνων, ο υβριστής και θρασύς αντιδήμαρχος, που έπεσε «ηρωικώς» κάτω από το βάρος των πράξεών του, ( καιρός ήταν…). Η γρίπη που ήταν, όπως φαίνεται, πανδημία κέρδους και οι σοβαρές παρενέργειες του εμβολίου. Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, που μάλλον δε θα ακριβύνουν. Τα χιόνια που έπληξαν την Ευρώπη και μεις τα βλέπουμε με το μακαρόνι
( αυτό του Δημάρχου, θυμάστε;).

Μαζί με αυτά ο νέος χρόνος φέρνει και το τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου Κόνιτσας με στόχους το τελεφερικ, τα Καβάσιλλα, το νερό Αμαράντου, την αξιοποίηση χαράδρας Αώου, τις Κατασκηνώσεις κ.α. και χρονικό ορίζοντα λιγότερο από ένα χρόνο. Να δω τι θα προλάβουν.
Οι συνδυασμοί και οι υποψήφιοι για το συνενωμένο Δήμο, που συσκέπτονται με τον εαυτό τους προς το παρόν…
Και τι δεν έχει αυτός ο χρόνος!

Εκεί που μας απασχολούσαν όλα αυτά, ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε πόσο ασήμαντα είναι μπροστά στην τραγωδία της Αϊτής και τις εκατοντάδες χιλιάδες των νεκρών και των αγνοουμένων.
Τέλος