Κόνιτσα

14 Δεκ 2008

Μήπως συμφιλιωθήκαμε με την αδικία;

Μια χώρα χάος, μια Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της. Που εκλέγει σχεδόν πάντα τους χείριστους γιατί είναι καπάτσοι, ψευτοτσαμπουκάδες, θρασείς, βαρβάτοι καμματάρχες, έχουν άκρες, γνωριμίες, σόι και λέγειν.
Και έτσι έχουμε:
Κυβέρνηση που δε μπορεί να κυβερνήσει.
Αστυνομία που δε μπορεί να προστατεύσει.
Εκκλησία που δε μπορεί να αγιάσει.
Υγεία που δε μπορεί να περιθάλψει.
Παιδεία που δε μπορεί να μορφώσει.
Δικαιοσύνη που δε μπορεί να τιμωρήσει.
Τοπική Αυτοδιοίκηση που δε μπορεί να υπηρετήσει.

Έχουμε μια χώρα που προστατεύει τον έμπορο και φυλακίζει το χρήστη
που τσιμπάει τη γόπα και λευτερώνει τον καρχαρία
που σκοτώνει τους νέους και χαϊδεύει Εφραίμ
που φορολογεί απόρους και απαλλάσει Κροίσους
που οργανώνει κοσμικά πάρτυ κι ο κόσμος πεινάει.

Θυμώνω για όλα
Θυμώνω για μένα, θυμώνω για μας που εκτονωνόμαστε στα bloggs και δε βγαίνουμε να φωνάξουμε μαζί με τους νέους.
Θαυμάζω τα παιδιά που δεν ανέχονται την αδικία.
Εμείς κάνουμε πως δεν τη βλέπουμε.

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου αν σε όλα αυτά προσθέσεις όλα τα πολιτικά κόμματα.

Σίγουρα χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας πράγμα πολύ δύσκολο. Η νεολαία είναι η μοναδική που μπορεί να το καταφέρει αφού πρώτα φύγουν όλοι αυτοί που αντιπροσωπεύουν το σάπιο σύστημα.

Δυστυχώς όμως λίγοι νέοι ξέρουν γιατί φωνάζουν και απλώς είναι προιόν εκμετάλευσης σε μεγάλο βαθμό...

Βοήθειά μας !!

kuluvahata είπε...

Και όλα τα κόμματα,Βασίλη Π. να προσθέσω, όπως τονίζεις.
Όσο για τους νέους επαναλαμβάνω εδώ κάτι που έγραψα στο blog του χωρικού:
Πότε αφήσαμε τα παιδιά να μιλήσουν;
Πότε τα ακούσαμε;
Πότε τα καταλάβαμε;
Πότε τους επιτρέψαμε να προτείνουν;
Πότε τους επιτρέψαμε να μας κρίνουν;
Πότε τα αφήσαμε να μας συμβουλεύσουν;
Πότε ρωτήσαμε τη γνώμη τους;

Τους φορτώνουμε μια βαριά τσάντα στην πλάτη και τα βάζουμε να κυνηγήσουν τα δικά μας όνειρα

Ανώνυμος είπε...

Διεκδικούμε: τις παντόφλες μας, τον καναπέ μας, το ουίσκι μας, το ραχάτι μας, την 50άρα TV με Νova, το γήπεδό μας,την αμαξάρα μας, τη γκομενάρα μας...

Όπα! πάρτο αλλιώς, θα βρεις!!!

Ανώνυμος είπε...

Σε βρίσκω λίγο υπερβολικό, είναι πολύ δύσκολες οι στιγμές αλλά χρειάζεται ψυχραιμία. Μπορεί να υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης σε πολλά πράγματα αλλά δεν μπορούμε να διαγράψουμε πολλούς συνανθρώπους μας που από το μετερίζι τους προσφέρουν πολλά περισσότερα από αυτά που επιτάσσει το καθήκον τους, και δεν είναι λίγοι αυτοί.. Το γεγονός είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κατεστημένου δεν μπορεί να εμπνεύσει τους πολίτες, είναι γεγονός επίσης ότι σε πολλούς έχει γίνει τρόπος σκέψης ή μικρότερη προσπάθεια και το κακό είναι ότι αυτούς τους επιβραβεύουμε όλοι (ωραίος αυτός ρε όλη μέρα κάθεται κλπ κλπ )και δεν μιλάω μόνο για Δημόσιο που εκεί μπορούμε και φωνάζουμε αλλά και για ιδιώτες όπου εκεί κάνουμε τουμπεκί ψιλοκομμένο.
Τα παιδιά ζουν σε έναν ψεύτικο κόσμο αφθονίας που με τεράστιες θυσίες τους εξασφαλίζουμε και δυστυχώς τα περισσότερα καταφέρνουμε να τα κάνουμε σκληρά εγωκεντρικά και ματαιόδοξα, γιατί τα ακούμε περισσότερο από ότι χρειάζεται και καταφέρνουν να καταρρίπτουν κάθε κανόνα με τη γκρίνια.
Για να αλλάξουμε σαν κοινωνία χρειάζονται δύο τρία απλά πράγματα
1. να κάνουμε την παιδεία ΠΑΙΔΕΙΑ, η αλλαγή αυτή όμως θα απαιτήσει από την πλειοψηφία των εμπλεκομένων γονείς μαθητές και εκπαιδευτικούς σοβαρότερη προσπάθεια νομίζετε ότι είναι εύκολο αυτό;;
2. Να βάλουμε κανόνες στην τέταρτη εξουσία αυτό πώς το βλέπετε;;;
3. Να αποφασίσουμε να δουλέψουμε όλοι και όχι οι υπόλοιποι καλό κι αυτό ε;;
4. Να μιλήσουμε πολιτικά και όχι μικροπολιτικά ή κομματικά. αξιοποιώντας τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου και όχι τις κομματικές εφεδρείες . και αυτό πρέπει να το κάνουμε τώρα δεν είναι δυνατόν να το αναθέσουμε στις επόμενες γενιές γιατί σε ένα μεγάλο ποσοστό και αυτές τις πλάθουμε σαν τα μούτρα μας

Ανώνυμος είπε...

re ... με λίγες ποιοτικού περιεχομένου αντιρρήσεις δεν βρίσκω τίποτα κακό σε όλα αυτά

Ανώνυμος είπε...

"...τα ακούμε περισσότερο από ότι χρειάζεται...". Ποια παιδιά ακούμε περισσότερο από ότι χρειάζεται;
Tα παιδιά που επειδή δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ νομίζουμε ότι δίνοντας τους 100€ έχουμε καλύψει κάθε κενό επικοινωνίας, ή αυτά που μόλις ξεστομίσουν κάποιο προβληματισμό τους λέμε "ξέρεις τί τραβούσα εγώ στην ηλικία σου;". Με έχεις μπερδέψει λίγο Σπουργογέρακα.Δεν υπάρχει λίγη δημοκρατία ή πολλή δημοκρατία, όπως λέμε μισό ή ένα κιλό πατάτες. Ούτε κάποιοι έχουν μεγαλύτερο δικαίωμα στη δημοκρατία από άλλους. Επειδή τα παιδιά δεν έχουν βγει ακόμη στην παραγωγή δε σημαίνει ότι το να μιλούν είναι ασυδοσία. Εγώ χαίρομαι που βγήκαν στους δρόμους, διαδήλωσαν, διαμαρτυρήθηκαν και μας απέδειξαν ότι δεν έχουν βολευτεί σε αυτά που τους παρέχουν οι μεγάλοι. Και δεν νομίζω ότι τα περισσότερα από αυτά είναι υποκινούμενα...

Ανώνυμος είπε...

Σπουργογέρακα,
εσύ πάρτο αλλιώς γιατί βρήκες

Ανώνυμος είπε...

Ρέ Βασίλη είσαι ακόμα νέος μή βιάζεσαι νά γεράσεις θά ρθείς στά χρόνια μου καί θά μετανοιώνεις πού δέν έζησες σάν παιδί.

piri-kai-to-xan είπε...

Συμφωνω απολυτα μαζι σου ρε kathiki..Αν και πολυ καλα τα λεει ο kathiki θα σταθω κι εγω εδω ...'' Τα παιδιά ζουν σε έναν ψεύτικο κόσμο αφθονίας που με τεράστιες θυσίες τους εξασφαλίζουμε''....
Δεν νομιζω οτι κανενα παιδι απαιτησε αυτο απο το γονιο του...Οι ιδιοι οι γονεις ειναι αυτοι που το φορτωνουν στα παιδια τους...τα παιδια χρειαζονται ποιοτητα πιο πολυ απο οτι ποσοτητα...και αν γινονται εγωκεντρικα φταιει ισως που δεν λαμβανουν αρκετη αγαπη η δεν την λαμβανουν οπως πρεπει και αντιλαμβανονται μονο ενα κυνηγι υλης!!Ας σκεφτουμε ποση ειναι και η δικια μας γκρινια συνεχεια για ολα, για το οτι τρεχουμε και δεν προλαβαινουμε να παρουμε ανασα.. και οτι ολα τα κανουμε για τα παιδι..''εγω που εχω κανει τοσες και τοσες θυσιες''...αυτα συν τη γκρινια για το οτι πρεπει να ειναι καθωσπρεπει, καλοι μαθητες (του 20,ειναι δεν ειναι, απλα για να ικανοποιηθουν τα δικα μας εγω)κτλ...μαλλον ειναι δυσκολο να παραδεχτουμε οτι μιας και καναμε οικογενεια και τα φεραμε στον κοσμο ειναι αυτονοητο οτι θα πρεπει να τους προσφερουμε τα απαραιτητα και να κανουμε θυσιες.. Ποσες λοιπον επιπλεον ευθυνες τους φορτωνουμε για τις δικες μας υποχρεωσεις και ποση αχρηστη επιπλεον πιεση τα επιβαρυνει οσον αφορα στην υλη;;Πως λοιπον τους δειχνουμε την αγαπη μας;;πως λοιπον τους δειχνουμε οτι τα ακουμε;;;

re και τις βολταρες μας, τα ποτακια μας και τις μπουζουκλερι μας...Γιατι ρε re πως και που θα τις βγαλουμε τις αμαξαρες με τις γκομεναρες!!!...Με την καλη εννοια βεβαιως βεβαιως..

kuluvahata είπε...

Piri-kai-to-xan, δε γνωρίζω το επάγγελμά σου και αν είσαι γονιός, αλλά πιστεύω πως έτσι θα έπρεπε να σκέφτονται οι γονείς.

Αν και kathiki, χαίρομαι για τις απόψεις σου. Δυστυχώς οι περισσότεροι γονείς και όσοι παίρνουν τις αποφάσεις τρελαίνονται και ξεβολεύονται, όταν τα παιδιά εκφράζουν τον προβληματισμό τους.

Ανώνυμος είπε...

Λυπούμαι που δεν ήμουν αρκετά σαφής έχετε δίκιο θέλω να πω ότι επειδή δεν μπορούμε να είμαστε κοντά τους όπως πρέπει είμαστε ελαστικοί σε κάθε τους απαίτηση ακόμα και στις υπερβολικές

Ανώνυμος είπε...

re ....βρήκα ε;

Ανώνυμος είπε...

Αμ δεν το σώζεις...Και ειλικρινά βρε σπουργογέρακα..Εσύ από ΟΟΟΟΛΟ αυτό που γίνεται τον τελευταίο καιρό σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξες;Στο "ότι επειδή δεν μπορούμε να είμαστε κοντά τους όπως πρέπει είμαστε ελαστικοί σε κάθε τους απαίτηση ακόμα και στις υπερβολικές"???????
Αυτό δηλαδή είναι το ηθικό δίδαγμα όλου του έργου;;;;;

Ανώνυμος είπε...

Τρελοκαμπέρω…………..Το έσωσα .άλλο η διαπίστωση μίας κατάστασης χρόνιας και άλλο αυτό που γίνεται τελευταία και όπως το λες τελευταία και μετά από ισχυρό σοκ

Ανώνυμος είπε...

Υστερόγραφο για να το πάω και παραπέρα αυτό που γίνεται είναι το αυτονόητο και το σωστό φαντάζεσαι να μην γινόταν τίποτα θα ήμασταν για ομαδικό χαρακίρι .